Ynys
(Salm 104)
Ar ben y mynydd-dir, daw'r gwynt ar ffo
daw, fel ffroen yr ych, atoch,
daw'n hwrdd sy'n topi
daw a gwrid llencynaidd yn fochau fflam
daw ar duth traed y meirw
daw'n wylofain am lwyfan
daw, a'ch curo o'ch synhwyrau
ei chwibanogl ym mhob twll heb allwedd yn y clo
a thry'n gellweirus dro arall
pan ddaw'r eira i gadw'i gwmni
ac i ddileu ol troed bras yr eira
troi ei law'n gerflunydd lluwchfeydd
iconau gwynias ar ymyl cloddiau
yn allorau glān, ar ystlys ffordd,
yna, daw i draflyncu'r eira'n fedrus
cyn barbali straeon am y glog
chwifio'n chwareus ar ol snoched y plu,
unwaith eto, ail afael a'i hyder
i ysgwyd dynoliaeth, o'i chorun i'w thraed
a daw a'u negeswyr at ein drws i ddatgan
nad oes dim byd hyd yma yn sad.